kopie.jpg)
De titel zegt al genoeg zeker? Mijn huis (en hoofd) is één grote wanorde... Niet dat het hier smerig is hoor maar geraak totaal niet meer mee met mijn huishouden. Zoveel onafgewerkte taken liggen hier op mij te wachten waardoor ik door het bos de bomen nie meer zie. Allé da zeggen ze toch. Hier en daar nog een bergje strijk, knutselgerief die dringend eens op orde moet gezet worden enz.. Maar toch kan ik mezelf maar niet opbrengen van in gang te schieten. Zou dit najaarsmoeiheid kunnen zijn? En dan nog eens die opdoffer van formaat die ik begin deze week te verwerken kreeg. Alhoewel verwerken? da zal nog wel een hele tijd duren voor ik me erbij kan neerleggen. Want voor mij betekend dat dat ik me eraan overgeef en zo ook opgeef.. en dat wil ik niet! Ik wil vechten tot ik mijn haar terug heb. Heel wat mensen denken nu allé wat zij nu erg vind?! Hoor soms wel zeggen dak blij mag zijn dak geen kanker of zo heb maar das makkelijk gezegt als je rondloopt met een volle bos haar. Waren ze maar eens in mijn plaats dan konden we nog eens praten.
Nuja positief denken!
Dinsdag met mijn zus naar zo'n pruikenwinkel geweest. Haar toestand is al zodanig vergevorderd dat het wel eens interessant was om onze opties te bekijken. Ben jaloers op de manier waarop ze ermee om gaat. Ze kan er zo vrijuit over praten en ja soms wel mee lachen. Ben zo trots op mijn 'zusje' en zou nie weten wat ik zonder haar steun zou moeten doen. Goh en toen ze zo'n pruik paste moest ik op mijn lip bijten om niet te beginnen huilen... Het stond haar prachtig! ze leek er tien jaar jonger mee. Jammer dat het financieel voor haar een beetje moeilijk is maar ben er zeker van dat tegen eind dit jaar ze wel genoeg zal gespaart hebben en zo eindejaar zal kunnen vieren met een lachend gezicht met prachtige haren!
groetjes xxx
Ik denk dat de wanorde in je hoofd geen najaarsmoeheid is, maar inderdaad de klap die je maandag hebt gekregen. Op een heel ander vlak herken ik dat zeker. Gisteren weer eens bij mijn psycholoog geweest, en die zei dat ik niet meer moet proberen mijn persoonlijkheidstoornis te verbeteren, maar moet gaan accepteren dat ik dat heb. Tja, maar dan geef ik toch op? Daarbij wil ik niet zo de rest van mijn leven doorbrengen...
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je er met je zus zo goed over kan praten, al is het natuurlijk niet fijn dat zij hetzelfde heeft. Mijn zwager begon ook al op jonge leeftijd kaal te worden, maar ik denk dat het bij mannen meer geaccepteerd is dan bij vrouwen (al heeft hij het er ook moeilijk mee gehad).
Wat betreft je wanorde, voor mij helpt het om op een lijstje te schrijven wat ik allemaal moet doen (zowel voor het huishouden als voor creatieve klussen), en dan prioriteiten stellen. Wat moet echt vandaag, en wat kan wachten. En dan opschrijven wanneer ik me daar mee bezig ga houden.
Sterkte, Nienke
Persoonlijkheidsstoornis? Explain?
BeantwoordenVerwijderenDe meeste mensen denken bij een persoonlijkheidsstoornis al snel aan borderline, en snijden in jezelf. Beide dingen heb / doe ik niet (ook nooit gedaan). Ik heb de neiging om me terug te trekken en spannende situaties te vermijden. Oorzaak is angst, angst om te falen, angst om afgewezen te worden, angst het overzicht te verliezen, enz.Maar ja, als ik een paar dagen alleen ben, dan word ik ook somber. Daar word ik uiteindelijk dus ook niet beter van.
BeantwoordenVerwijderenZo is de kans groot dat ik vanavond ga zitten piekeren over dit berichtje, of ik geen rare dingen heb geschreven en of anderen nu geen vreemd beeld van mij krijgen. Piekeren ben ik trouwens sowieso heel goed in, maar daarin ben ik niet de enige...
Ik hoop het zo (in het kort) een beetje duidelijker gemaakt te hebben.
Groeten, Nienke
K'zal zeker niet raar denken over uw berichtje hoor ben wel wat gewend ;-) nee grapje ik begrijp perfect wat je bedoeld en hoop dat uw psycoloog u daarbij kan helpen. Als je ooit eens zin hebt om uw gedachten te delen met iemand dan mag je me zeker een berichtje nalaten.
BeantwoordenVerwijderengroetjes